All Categories
Featured
Table of Contents
Wellicht speelt tevens mee dat er geen opinio communis is omtrent de waarde van de baten (Dringende zorgverlening). In medische kring en mogelijk ook in die van de zorgverzekeraars wordt zeer gehecht aan traditionele effectmaten op het gebied van ziekte, gezondheid en kosten. Dit zijn de maten waar het in doelmatigheidsonderzoek nog steeds om gaat.
Het begin van de 21e eeuw: een overheid met andere prioriteiten Rond de eeuwwisseling kreeg de overheid ook inhoudelijk andere prioriteiten. Minister Hoogervorst nam zich voor de zorgverzekering geaccepteerd te krijgen en moest hiertoe alle zeilen bijzetten. De steun van de medische beroepsgroepen had hij broodnodig (Waar kan je gratis gezondheidszorg verkrijgen?). Hoewel de minister er geen blijk van gaf veel belangstelling te hebben voor chronisch ziekenbeleid, slaagden de ambtenaren van zijn ministerie er echter in zorgvernieuwing voor chronisch zieken op de agenda te houden via programmafinanciering van Zon, Mw, te beginnen met mensen met diabetes mellitus.
Onder sterke druk van de huisartsen zag de minister hiervan echter af, in ruil voor hun steun aan de zorgverzekeringswet. Met de invoering van de zorgverzekeringswet en de intrede van een afzonderlijke financiering voor diabeteszorg in de eerste lijn is er wel wat op gang gekomen. In de eerste plaats het massaal ontstaan van zorggroepen voor diabeteszorg in de eerstelijn en in de tweede plaats de horizontale substitutie van zorg binnen de eerste lijn door de intrede van de praktijkondersteuner huisartsenzorg (POH) en op sommige plaatsen de nurse practitioner (NP) (Palliatieve zorg Sint-Gillis-Waas).
Opnieuw prioriteit aan chronische zorg Na de beleidsluwe periode op het gebied van chronische zorg zette minister Klink zich in woord en daad in voor een expliciet beleid voor chronisch zieken. Op 13 juni 2008 formuleerde hij de volgende ambitie: - afremmen van de toename van het aantal mensen met een chronische aandoening; - uitstellen van de leeftijd waarop een chronische ziekte zich voor het eerst manifesteert; - voorkomen dan wel uitstellen van complicaties ten gevolge van een chronische ziekte; - mensen met een chronische aandoening in staat stellen zo goed mogelijk met hun ziekte om te gaan, zodat de best mogelijke kwaliteit van leven wordt bereikt.
In de toelichting bij zijn brief hierover wordt zelfmanagement essentieel genoemd om dit doel te bereiken. Gesteld wordt dat dit betekent dat de patiënt moet weten wat de ziekte inhoudt, wat de consequenties zijn en wat hij zelf kan doen om complicaties te voorkomen of te beheersen. Om dit alles te bereiken, wordt niet de richtlijn maar de zorgstandaard als norm voor goede zorg het Chronic Care Model in de praktijk 15 16 geïntroduceerd. Zorgverlening Daknam.
Volgens de minister staat niet per se vast wie wat moet doen (Zorgverlening Rupelmonde). Zo n zorgstandaard is de basis voor programmatische zorg. Bijzonder is dat de minister de patiënt/consument als eerste aanwijst als verantwoordelijke voor de zorg. Pas daarna volgen de zorgaanbieders en de zorgverzekeraars. Als rol van de overheid noemt hij: - multidisciplinaire zorg - ook financieel - te stimuleren; - de kwaliteit van de multidisciplinaire zorg te verzekeren, onder meer op basis van keten-indicatoren; - preventie te maken tot onderdeel van het systeem; - patiënten een stevige rol te laten spelen en werkelijk een centrale positie te geven; - (patiënt)gerichte innovaties te stimuleren.
Zon, Mw kan met een ontwikkelingsen onderzoeksprogramma starten en een Coördinatieplatform Zorgstandaarden vormen. Dit platform is in 2010 met een voorstel gekomen voor een algemeen kader voor zorgstandaarden voor chronisch zieken dat gebaseerd is op het Chronic Care Model. Dit algemeen kader wordt voor specifieke aandoeningen nader ingevuld waarbij gelet wordt op ziekteoverstijgende aspecten zoals ondersteuning van zelfmanagement, noodzaak van een centrale zorgverlener, communicatie, opstellen van een zorgplan en stimulering van gezond gedrag.
Jammer is dat de minister vanwege de roep om versteviging van de eerste lijn, de druk die huisartsen wederom uitoefenen en de al bestaande problemen rond DBC s, heeft afgezien van functionele financiering en de financiering van de eerstelijnszorg is blijven scheiden van die van de ziekenhuiszorg voor chronisch zieken (Hulp- en zorgverlening).
Hij signaleert drie trends: integratie en samenhang, mondialisering en digitalisering van een zorgvraag die aanzienlijk verandert onder invloed van vergrijzing, veranderende leefstijl en medische invloeden. Voor het beleid bepleit hij een krachtige focus op integrale zorg in de eigen omgeving. Door reductie van frictie- en transactiekosten zegt hij in à 3 miljard euro te zullen besparen. Thuisverpleging Oudenaarde.
Nieuw hierbij is de relatie tussen de traditionele, op het individu gerichte, curatieve zorg en de Public Health sector die zorg draagt voor de collectieve preventie (Zorgverlening Buggenhout). Uitvoerige bespreking van deze ambities vallen buiten het bestek van deze bijdrage, maar voor de Nederlandse gezondheidszorg zijn ze zeker vernieuwend en niet alleen toepasbaar voor de zorg aan chronisch zieken maar ook voor de ouderenzorg en palliatieve zorg.
Het beeld dat hiervoor is geschetst, laat zien dat het overheidsbeleid perfect aansluit bij alle elementen van zorgverlening waarop het Chronic Care Model betrekking heeft. Geconcludeerd kan worden dat de overheid een actieve rol heeft gespeeld en dat veel initiatieven van haar is gekomen. Een negatief punt is echter dat het overheidsbeleid er onvoldoende rekening mee houdt dat een fundamentele verandering als de paradigmashift van een op acute problematiek gebaseerd zorgconcept naar één die is gebaseerd naar de aard van chronische problematiek, meer 16 het Chronic Care Model in de praktijk 17 tijd kost dan de duur van een ministerschap. Wie behoort tot eerstelijnszorg?.
Den Haag: Zon, Mw, februari Coördinatieplatform Zorgstandaarden Zon, Mw programma Diseasemanagement chronische ziekten - Zorgverlening Lebbeke. Bestuurlijke organisatie van zorgstandaarden Advies aan de minister. Den Haag: Zon, Mw, maart Ministerie van VWS. Visiedocument: Integrale zorg in de eigen omgeving: de toekomst van chronische zong en de huidige eerste lijn. s Gravenhage: ministerie van VWS, 11 juni het Chronic Care Model in de praktijk 17 18 Regionale Huisartsenzorg Heuvelland (RHZ) en chronische zorg door Guy Schulpen Probleemstelling Hoewel het inmiddels een bekend gegeven mag zijn, kan het aan de andere kant niet voldoende onderstreept worden: de zorg voor patiënten met een chronische aandoening neemt hand over hand toe.
We onderscheiden de toename in het aantal patiënten en de toename in de zorg per patiënt. De toename in het aantal patiënten heeft enerzijds te maken met de leefgewoonten in de Westerse wereld. Het persisterende rookgedrag, de groei in mensen met overgewicht en de toename van de beweegarmoede leiden ertoe dat het aantal patiënten met een chronische aandoening hand over hand toeneemt. Palliatieve zorg Bornem.
Met het stijgen van de gemiddelde leeftijd neemt het percentage mensen met een chronische aandoening meer en meer toe. Maar het is niet alleen het aantal mensen met een chronische aandoening dat toeneemt, maar ook de zorg per patiënt. Dit kan worden beschouwd vanuit een tweetal invalshoeken. Op de eerste plaats is er doorlopend toename in kennis en toename van medische mogelijkheden rondom chronische aandoeningen (Palliatieve zorg Bornem).
Een goed voorbeeld hiervan is de zorg voor patiënten met een verhoogd risico op een cardiovasculaire aandoening. De berekening van dit soort risico s verschuift de medische zorg naar een vroeger stadium en zorgt er daarmee voor dat een groter patiëntencohort méér zorg behoeft dan volgens de inzichten van jaren geleden.
En dit medisch behandelmodel is volgens de recente inzichten te beperkt. De wereldgezondheidsraad (WHO) hanteert de International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). Deze classificatie illustreert dat de zorg voor mensen met een beperking of voor mensen met een chronische aandoening uit meer componenten bestaat dan alleen de medische zorg.
Het erkennen van deze factoren betekent echter ook dat de zorg dienovereenkomstig moet worden vormgegeven. Concepten als ketenzorg en disease management zijn hier de logische implementatievormen in - Zorgverlening Tielrode. Al met al kunnen we concluderen dat om verschillende redenen en vanwege verschillende ontwikkelingen de zorg voor patiënten met een chronische aandoening fors zal groeien in aard en omvang.
Zorg in de keten De groei van de groep patiënten met een chronische aandoening heeft als consequentie dat er een mogelijk capaciteitsprobleem ontstaat en dat de kosten van de zorg onevenredig toenemen. Vanuit beide perspectieven is de huisarts een logisch vertrekpunt om de zorg vorm te geven. De huisarts is als zorgverlener bijzonder effectief.
De huisarts is hiermee een bijzonder effectief en een bijzonder efficiënt hulpverlener (Kwaliteitszorg multiprofessionele zorgverlening). Maar niet alleen deze overweging maakt de huisarts tot een belangrijke speler in 18 het Chronic Care Model in de praktijk 19 de chronische zorg. De huisarts is namelijk ook generalist (Palliatieve zorg Sint-Gillis-Waas). Een belangrijk fenomeen bij patiënten met een chronische aandoeningen is het gegeven dat patiënten zelden één aandoening hebben.
Kies voor zorgverlening van Thuisverpleging Bornem (Klein Brabant)Latest Posts
Wat Doet Een Stoma
Thebe Praktische Thuisbegeleiding
Helder Thuishulp Achterhoek